21 Οκτωβρίου 2012

Tyrannosaur



Ο Joseph,Peter Mullan, ένας περιθωριακός άντρας,γεμάτος θυμό για τη ζωή , θα συναντήσει την Hannah,Olivia Colman,μια θρησκόληπτη γυναίκα η οποία θα τον βοηθήσει να σταθεί πάλι στα πόδια του.

Joseph
Μοναχικός ,κυνικός και αθυρόστομος.
Ο χαμός της γυναίκας του, το ποτό , ο απίστευτος θυμός που κουβαλάει πάνω του συνέχεια, ακόμα και η βία που εκφράζει σε ζώα και ανθρώπους,θα του κάνουν τη ζωή ανυπόφορη και αυτοκαταστροφική.
Μην τυχόν και τον νευριάσει κάποιος, θα γίνει χαμός.Η θλίψη του εκφράζεται συνεχώς μέσα από τον θυμό και τη βία.Έτσι λύνει τα προβλήματά του.
Ένας άνθρωπος που έχει τόση αρνητική ενέργεια, τόσα νεύρα, δεν μπορεί παρά να είναι συνεχώς δυστυχισμένος.
Θα τσακωθεί με κάτι παιδιά σε ένα μπαρ γιατί τόλμησαν και διασκέδαζαν.
Μιλούσαν δυνατά και γελούσαν, ενώ αυτός ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του.
Μες τα νεύρα και με το αίσθημα της ντροπής και της απελπισίας θα μπει στο πρώτο μαγαζί που θα βρει μπροστά του. Και αυτό θα είναι το καθαριστήριο της Hannah.
Θα κρυφτεί πίσω από κάτι ρούχα και θα μείνει εκεί.Θα βρει την ησυχία του για λίγο.
Η γνωριμία του με την Hannah θα είναι ένας σταθμός στη ζωή του.

Hannah


Μια γυναίκα που πιστεύει στον θεό,έχει ελπίδα για τη ζωή και έχει συνεχώς ένα χαμόγελο στο πρόσωπο !!!
Σας ξέρω εσάς, λέει ο Joseph,καθυστερημένα ανθρωπάκια μας σπάτε τα αρχίδια με τη θετική σας ενέργεια και την πίστη. Δεν έχεις φάει πραγματικά σκατά από τη ζωή γι' αυτό είσαι έτσι!!! 
Που να ήξερε όμως ότι η ζωή της Hannah είναι μια κόλαση.Λύνει τα προβλήματά της με τον φόβο και την άρνηση.
Πολλές φορές θα κλονιστεί η πίστη της,και όταν θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει βία,θα νιώσει για μια στιγμή μια εφορία και μια αυτοϊκανοποίηση.Για πρώτη φορά πήρε τη ζωή στα χέρια της.
Αυτή η γυναίκα χρειάζεται βοήθεια.Μια βοήθεια που ποτέ της δεν τόλμησε να ζητήσει από κανέναν.Με την άρνηση στο πρόβλημα και με τις προσευχές ήλπιζε ότι όλα θα γίνουν καλά.Το μόνο που θέλει όμως αυτή η τόσο καλή γυναίκα είναι να γίνει μητέρα.Να κάνει παιδάκια.Γιατί ο θεός δεν την λυπάται??
Κι όμως, το να συναντήσει τον Joseph ήταν μοιραίο.Μάλλον η ελπίδα της έπιασε τόπο.Αυτό που αρκεί τώρα είναι να εκμεταλλευτεί το δώρο που ήρθε στο δρόμο της,και να πιάσει τη ζωή στα χέρια της.

Τι είναι όμως αυτό που θα ενώσει τόσο πολύ αυτούς τους δύο διαφορετικούς ανθρώπους??Όσο παράξενο και να φαίνεται αυτοί οι δύο έχουν τόσο κοινά, και εκτός από αυτό, ήταν στη μοίρα τους να γνωριστούν.Και οι δύο θα λυτρωθούν επιτέλους...!!!
Αυτές οι δύο βασανισμένες ψυχές θα βρουν παρηγοριά ο ένας στη ζωή του άλλου και θα αναπτύξουν μια ισχυρή φιλία.Κάτι κάνει τον Joseph να θέλει να είναι κοντά στη Hannah
. Βρίσκει τη γαλήνη κοντά της.

Και οι δύο πρωταγωνιστές δίνουν εκπληκτικές ερμηνείες.Ο Peter Mullan έχει συνεχώς ένα ύφος που σκέφτεσαι, να τώρα τώρα θα με χτυπήσει.Όσο βίαιος όμως και να φαίνεται, είναι εκπληκτικό που ακόμα τον συμπονούμε και τον καταλαβαίνουμε!!Είναι φοβερός ηθοποιός, το ίδιο και η Olivia Colman,που με την πρώτη ματιά βλέπουμε πίσω από το χαμόγελό της,πόσο δυστυχισμένη είναι.Η εξέλιξη του χαρακτήρα της είναι εκπληκτική.
Φοβερός είναι και ο Eddie Marsan,για τον οποίο δεν θέλω να μιλήσω για να μην κάνω spoiler,αλλά ένα θα πω,είναι να τον φοβάσαι περισσότερο και από τον 
Joseph.
Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι. 


Ένα πράγμα που σου μεταφέρει αυτή η ταινία, είναι το αίσθημα της κατανόησης.
Ο σκηνοθέτης,Paddy Considine
ασχολείται με αγάπη και με τους δύο πρωταγωνιστές. Προσπαθεί να σου δείξει τα καλά στοιχεία τους, αλλά και τα κακά.
Ακόμα όμως και στα κακά στοιχεία, μας μαθαίνει να καταλαβαίνουμε τους λόγους που οδηγήθηκαν σε λάθος μονοπάτια.Όπως έχω ξαναπεί, ποτέ και κανείς δεν γεννιέται κακός.

Παρόλο ,όμως, που έχουμε κατανόηση, σε καμιά περίπτωση η ταινία δεν μας προτείνει κάτι,απλά δείχνει καταστάσεις.Δεν μας λέει δηλαδή ότι , ''αα χτύπα σκυλάκια αλλά καταβάθος είσαι καλός, όλα οκ.''
(Ναι το κάνει και αυτό, σε δύο σημεία, στην αρχή του έργου,όπου η πράξη αυτή συμβολίζει τον βίαιο χαρακτήρα του και στο τέλος όπου συμβολίζει την αρχή της λύτρωσης του)


Επιπλέον, ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον με την πρώτη ματιά.Αυτό λέει η λογική, αλλά δυστυχώς έτσι γίνεται πάντα.Το ίδιο μας δείχνει και η ταινία.
Οι χαρακτήρες δεν είναι αυτό που φαίνονται.

Η Hannah με μια πρώτη ματιά φαίνεται μια ευτυχισμένη γυναίκα.Κανείς δεν ξέρει όμως ότι η ζωή της είναι σκέτη κόλαση !!Κανείς δεν ξέρει ότι τα προβλήματά της είναι μεγαλύτερα ακόμα και από του Joseph.
Η προσευχές, και η πίστη είναι τα μόνα που της έχουν απομείνει.

Ένα δυνατό στοιχείο που είχε η ταινία, ήταν ο ρεαλισμός, τόσο στις καταστάσεις, όσο και στις συμπεριφορές.Σε καμία περίπτωση δεν θα πεις, ''ναι καλά,αυτά δεν γίνονται''.
Όλοι περνάμε από σκατά, τρώμε καθημερινά και ζούμε σε αυτά, αλλά ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε είναι διαφορετικός.

"Ήθελα μόνο να σε βλέπω.Δεν ήθελα να σε γνωρίσω.Δεν ήθελα να ρισκάρω την πιθανότητα να αποδειχθεί ότι δεν είσαι τέλεια.."









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου